ΠΕΝΘΙΜΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ – ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΤΑΤΖΗΣ

Περιγραφή

ΠΕΝΘΙΜΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ – ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΤΑΤΖΗΣ
ΕΣΤΙΑ
Σελ: 655
ISBN: 960-05-1234-5

«Έπέσατε θύματα, αδέλφια εσείς, σε άνιση πάλη κι αγώνα…»: είναι το «πένθιμο εμβατήριο», το υποβλητικό τραγούδι πού τραγουδήθηκε πάνω από τους νεκρούς της Αριστεράς, ήδη οπό το μεσοπόλεμο καί σχεδόν έως τις μέρες μας. Είναι καί το τραγικό συμπέρασμα του βιβλίου: ή τελευταία του φράση καί ό τίτλος του. Μόνο πού το «πένθιμο εμβατήριο» παίρνει στο μυθιστόρημα του Σωτήρη Πατατζη διαφορετικό νόημα: θύματα έπεσαν οι σύντροφοι όχι τόσο από τους αντιπάλους, όσο από το ίδιο τους το Κόμμα.
“Ενα σώμα ανταρτών κατά τον Εμφύλιο στρατοπεδεύει σε εγκαταλελειμμένο χωριό κοντά στη Σπάρτη, την όποια κατέχουν οι αντίπαλοι. 01 συνθήκες είναι δύσκολες, τα τρόφιμα λείπουν, ή δύναμη των άλλων είναι συντριπτικά ανώτερη. Κυρίως όμως το πρόβλημα είναι εσωτερικό: οί άνθρωποι πού καθοδηγούν αυτή την υπόθεση έχουν δημιουργήσει γύρω τους έναν μηχανισμό βίας καί αστυνόμευσης· ή ηγεσία αλληλοσπαράσσεται, ο! φράξιες κοιτάζουν ποια θα επικρατήσει, καθιστώντας τίς ανθρώπινες ζωές πιόνια σε ένα παράλογο παιχνίδι.
Από την Εισαγωγή της Αγγέλας Καστρινάκη

Ό Σωτήρης Πατατζης γεννήθηκε το 1914 στη Μεσσήνη, όπου περάτωσε τίς εγκύκλιες σπουδές του, καί πέθανε το 1991 στην Αθήνα. Πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος καί μεταφραστής. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1933 ως το 1936, εν συνεχεία στη Σχολή Χωροφυλακής καί υπηρέτησε, μετά την αποφοίτηση του από αυτήν, σε διάφορες πόλεις ως το 1943, οπότε προσχώρησε στον ΕΛΑΣ. Το 1944 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα καί στράφηκε στη δημοσιογραφία. “Εργάστηκε στην εφημερίδα Δημοκρατικός Τύπος (1949-1950) καί στο περιοδικό Ό Ταχυδρόμος (1954-1965). Αργότερα, συνεργάστηκε σε τηλεοπτικές εκπομπές της ΕΡΤ (1972-1978) καί στο διάστημα 1978-1984 ήταν υπεύθυνος για τη γλωσσική επιμέλεια της Μεγάλης Σοβιετικης Εγκυκλοπαίδειας. Ή πρώτη συλλογή διηγημάτων του “Ματωμένα χρόνια” κυκλοφόρησε το 1946. Το 1948 δημοσιεύτηκε το πρώτο του μυθιστόρημα “Μεθυσμένη πολιτεία”. Ακολουθούν τα διηγήματα “Νεράιδα του βυθοϋ” (1952) καί “Χαμένος παράδεισος” (1965), το μυθιστόρημα “Πένθιμο εμβατήριο” (1978) καί “Το Χάος”, νουβέλες (1980). “Εγραψε επίσης θεατρικά έργα. Το 1961 εξέδωσε ένα ιστορικό δοκίμιο: Ιωάννης Σοφιανόπουλος, ένας επαναστάτης χωρίς επανάσταση. “Εχει μεταφράσει έργα των Α. Σολτζενί-τσιν, Α. Μοράβια, Φ. Ντοστογιέφσκι, Στ. Τσβάιχ, Σ. Μώμ, Α. Μωρουά, καί Θερβάντες.