Περιγραφή
ΣΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ – ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ
ΕΣΤΙΑ
Σελ: 207
ISBN: 960-05-0184-Χ
17η έκδοση
Η Μαρία Ιορδανίδου, η συγγραφέας της Λωξάνδρας -που την αγάπησε το πανελλήνιο και που κυκλοφορεί με επιτυχία σε αρκετές γλώσσες- γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1897 από μητέρα ΓΙολίτισσα (Ευφροσύνη Μάγκου) καί από πατέρα Υδραίο (Νικολάκης Κριεζής). «Ενα μεγάλο κομμάτι τής παιδικής της ηλικίας τό έζησε στόν Πειραιά. Μέ τήν επιστροφή της στην Πόλη, μπήκε εσωτερική στό Αμερικανικό Κολλεγιο. Τό καλοκαίρι τοϋ 1914, κι ενώ τής έμεναν δύο ακόμη χρόνια γιά νά άποφοιτήσει, δέχθηκε πρόσκληση από τόν θείο της, πού ζούσε στό Βατούμ τής Ρωσίας, νά τόν επισκεφθεί γιά τις διακοπές. Στό μεταξύ κηρύχθηκε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, άποκλείστηκε έκεϊ γιά πέντε ολόκληρα χρόνια καί φοίτησε σέ ρωσικό γυμνάσιο. Τό τέλος τού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου βρήκε τήν οικογένειά της κατεστραμμένη, πράγμα πού τήν ανάγκασε νά βγει από νωρίς στή βιοπάλη. Οί τρεις ξένες γλώσσες πού γνώριζε τήν βοήθησαν νά εργαστεί αποδοτικά ώς τά εξήντα της χρόνια. Ξεκίνησε από τήν Κωνσταντινούπολη, αργότερα πήγε στην Αλεξάνδρεια καί κατέληξε στήν Αθήνα όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα μέ τόν σύζυγό της τό 1923. Απέκτησαν δύο παιδιά. Ή Μαρία Ιορδανίδου πέθανε τόν Νοέμβριο τοϋ 1989.
Τό πρώτο της βιβλίο -τό λογοτεχνικό φαινόμενο Λωξάντρα, τό έγραψε σέ ηλικία 66 χρόνων, τό 1963. ’Ακολούθησαν: Διακοπές στον Καύκασο (1965), Σαν τά τρελά πουλιά (1978), Στου κύκλου τά γυρίσματα (1979). Τέλος, στις 14 Δεκεμβρίου 1981, κυκλοφόρησε Ή αυλή μας. Ή Ιορδανίδου τιμήθηκε γιά τό έργο της μέ τόν Χρυσό Σταυρό καί μέ τό Οφφίκιο τής Αρχόντισσας του Οικουμενικού Θρόνου.
Σήμερα ή χαρισματική συγγραφέας εξακολουθεί νά σαγηνεύει τό αναγνωστικό κοινό. Ισιος γιατί, ζωντανεύοντας έναν ολόκληρο κόσμο πού ξεκινά άπό τήν πολίτικη ρωμιοσύνη, τά βιβλία της αποπνέουν τή γενναιοδωρία καί τή χαρά τής ζωής πού χαρακτήριζαν καί τήν ίδια.
Έλεγε, αυτή πού τήν άποκάλεσαν «αρχόντισσα τής Πόλης» καί «θηλυκό Θεόφιλο»:
“Ούτε ποτέ σκέφτηκα ότι αυτά πού γράφω θά γίνουν βιβλία, θά κυκλοφορήσουν καί θά διαβαστούν… Έμενα μ’ ενδιαφέρει νά μήν ξεχαστεί ή εποχή πού ζήσαμε. Καθετί πού περνάει καί φεύγει μέ συγκινεί τρομερά. Θά ήθελα, αν πρόκειται νά καταστραφεί ένα τοπίο, νά πάω πριν νά τό ζωγραφίσω. Αν πρόκειται νά γκρεμιστεί ένα σπίτι, νά προφτάσω νά τό φωτογραφίσω, γιά νά μήν πέσει στή λήθη. Νά μήν χαθεί γιά πάντα…”
(Από το οπισθόφυλλο της 17ης έκδοσης)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.